سبکهای مقابله ای در بیماران مبتلا به دیابت

مقدمه: بیماری دیابت و ضروت انجام مراقبت های خاص از خویش در بیماران مبتلا، چالش های فراوانی را موجب می شود که استفاده از رفتارهای مقابله ای را به منظور سازگاری لازم می سازد. هدف این مطالعه تعیین سبک های مقابله ای در بیماران ایرانی مبتلا به دیابت بود. روش کار: در یک مطالعه مورد- شاهد یکصد نفر بیمار مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز پزشکی امین و صدیقه طاهره اصفهان انتخاب گردیدند و با یکصد نفر فرد سالم از جمعیت عیادت کنندگان بیماران بستری که به صورت تصادفی انتخاب شدند، از لحاظ سبک های مقابله ای با یکدیگر مقایسه شدند. داده های پژوهش از طریق پرسش نامه جمعیت شناختی و مقیاس سبک های مقابله ای جلیوس جمع آوری گردید و سپس با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیری و تحلیل کواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: آزمون های آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه بیمار و سالم نشان داد(005/0= p). تفاوت معنی داری بین دو گروه مبتلایان به دیابت و افراد سالم در سبک مقابله ای حمایت جوینده (001/0p=) مشاهده نشد. در حالی که این نتایج تفاوت معنی داری بین دو گروه بیمار و سالم در سایر سبک های مقابله ای نشان ندادند. نتیجه گیری: احتمالاً بیماران ایرانی مبتلا به دیابت در رویارویی با استرس های زندگی و چالش های حاصل از بیماری فقط در میزان استفاده از سبک مقابله ای حمایت جوینده با افراد سالم متفاوت می باشند و در سایر سبک های مقابله ای شبیه افراد سالم هستند. به علاوه هر دو گروه بیمار و سالم در مواجه با استرس ها و چالش های زندگی بیشتر از سبک های مسئله-مدار مدد می جویند. تامل در یافته ها نقش بازنمائیهای شناختی در تعیین پاسخ های مقابله ای را محتمل می سازد.